Als we contact hebben met Wil Hulsker uit Swifterbant is ze blij verrast dat we haar nu juist bellen voor een reactie op Zingen in de Zomer. Wij worden juist direct getroffen door haar uitvoerige en enthousiaste persoonlijkheid.
Wil en haar man Klaas komen al heel lang naar Zingen in de Zomer. De precieze datum weten ze niet meer, maar het is al jaren geleden. “Mijn man zag dat in de krant staan, geloof ik en zo is het gekomen. De liefde voor Zingen in de Zomer is ontwaakt en nooit meer ingeslapen! We vinden het geweldig, dat enthousiasme, dat plezier; ja, je kan oprecht zeggen dat wij echte fans geworden zijn. Pas zijn we nog bij het Urkerdagconcert geweest, dat was ook prachtig.”
We hebben een uitgebreid gesprek, Wil en ik.
Over hobby’s -Klaas is lid van de fuchsia-vereniging en Wil maakt graag kaarten-, over haar schoondochter waar ze maandelijks een workshop mee doet, over sociaal bewogen zijn -Klaas en Wil hebben de hele week geholpen het toekomstige huis van een gescheiden vriendin in Apeldoorn op te knappen-, dat ze een echte Klaasfan is -naast haar eigen Klaas is vooral Klaas de Boer favoriet- en ga zo maar door. De Urker klederdracht en zingen geeft volgens Wil nog een extra dimensie. “Op Urk wordt nog echt uit volle borst gezongen. Als je dat dan gecombineerd met die Urker klederdracht ziet, dan zie je bij de vrouwen echt de schouders omhoog gaan en dan zingen…prachtig. We vinden het mooi om daar bij te zijn, het leeft echt bij ons.”
Wil en Klaas Hulsker; twee bezige bijen, die naast een drukke baan ook tijd nemen voor andere dingen. “We proberen onze tijd goed te verdelen. Zo mocht Klaas vanwege zijn leeftijd een dag in de week minder gaan werken. Hij kan die dag ook schuiven, dus zijn we vorig jaar voor het eerst met de fiets gekomen, de brug over, vanuit Swifterbant. ’s Middags knus in het Kerkje, gezellig en ’s avonds het grote geweld in de Bethelkerk. Zingen is toch drie maal bidden eigenlijk, daar gaan we hopelijk nog lang mee door.” Zijn er nog dingen die veranderd kunnen worden? “Nee, ik vind het goed zo, een mooi gesproken woord en het belangrijkste: het zingen. Dat moet vooral de boventoon blijven voeren. Daar voelen we ons erg verbonden bij.”
