Bij bepaalde gebeurtenissen in je leven heeft het een invloed die je niet licht vergeet. Dat zingen hoeft niet altijd massaal of professioneel te zijn. Een meisje dat op straat met het springtouw in de hand een
“God heb ik lief” zingt, kan een opening zijn voor een blij gevoel.
Op mijn reizen naar Ethiopië heb ik meerdere malen de hongerkampen bezocht en de stervenden gezien. Beelden die op je netvlies blijven van uitgemergelde kinderen die in lange rijen zitten en wachten tot de emmer langs komt om een schep pap te krijgen.In een grote tent lagen de stervende kinderen. Ongeveer 70 per nacht die het haalden. Dat beeld kwam ’s avonds bij me terug op een prachtige avond toen ik in een kamp voor mijn tent zat. Stilte alom, alleen geluiden van dieren, zoals het nachtconcert van de krekels. Boven me indrukwekkend de heldere sterrenhemel.Vragen komen op over het lijden en de noodzaak ervan. Gods almacht manifesteert zich in het firmament. Duizelingwekkende afstanden in lichtjaren. Met onze ruimtevaart verkennen we een heel beperkt stukje van het grote heelal, waarvan we niet eens weten hoe groot het eigenlijk is. Onder die miljoenen heeft Hij ook mij in ’t oog. Zou het wel zo zijn? Ziet hij deze mensen in de hongerkampen of in ziekenhuizen en inrichtingen?Het is toch niet aan te zien om er niet aan de doen? “We denken vaak te menselijk over God” , Zei een oude man tegen me en het is ook zo.
Vragen die me bezighielden tot ik in slaap viel. Al vroeg ontwaakte ik. Wat hoorde ik nu? Zingen, dat kon toch niet? Toch, toen ik buiten kwam zag ik een rij mensen zingend achter elkaar lopen.Op een doordeweekse dag op weg naar een ochtendwijding. Schamel geklede en vermagerde mensen zongen Gods lof ineen noodsituatie. “Het geloof kan ook te veel verwachten”, Komt ongelovig bij me op. Een ervaring zoals bij de herdenking bij het vissersmonument, waar het visserskoor met de families van de omgekomen vissers zingen: “Als ik omringd door tegenspoed, bezwijken moet, dan schenkt Gij mij leven.”
Laatst in de auto dacht ik er aan terug toen ik mijn routeplanner instelde. Een wonder eigenlijk dat een kleine satelliet miljoenen auto’s kan volgen en de weg wijst. Wat nu bij zo’n satellietje mogelijk is, zou dat dan onmogelijk zijn bij God?Onder de miljoenen heeft hij ook mij in ’t oog. Die morgen in het hongerkamp werd een waardevolle ervaring. Zou God het zingen van deze mensen gebruikt hebben om van zijn nabijheid te getuigen? Bidden helpt, maar ook zingen tegen de verdrukking in. Zingen en in de Zomer, maar ook in de herfststormen en in de kille eenzame winterdagen, zelfs zingen in de nacht.Zingen helpt, en een routeplanner kan zelfs een middel worden om de sluier iets op te tillen bij de vele vragen over God op de levensweg
Jaap Bakker.
