Erin en er nooit meer uit

Erin en er nooit meer uit

Het verbaasde me.  FC Twente werd kampioen.

Op de tv was een interview met een man die gratis het logo van de club, op ruggen, voeten, armen en waar al niet, tatoeëerde. En de man had het druk!  Rijen wachtende supporters.

Vol trots werd er weer met rood in een rug gekerfd. “Kan ik mee pronken op het strand!” was de reactie van de man.

.

Ik keek ernaar en vroeg aan mijn vrouw: ”Wat doen ze nu, als het volgend jaar minder gaat? Het in de Europa Cup niet lukt. Kan er dan nog gepronkt worden?”

Of zijn vrouw vind het niet mooi. Wil je het dan niet kwijt? Misschien heb je er spijt van.

Het is zo definitief. Kan er niet meer uit

Ik vertelde van mijn vader, die soms voor meisjes muiltjes maakte met daarin de voorletters van de jongen waar ze verkering mee had. Voorletters in koperen  ringetjes.

Maar, o wee, als het uit was met de liefde. Dan had mijn vader meer werk om de naam eruit te halen. Gelukkig, dat kon nog.

Anders dan bij mijn schoonvader. Hij moest op twaalfjarige leeftijd zijn naam in zijn  handen laten tatoeëren voordat hij als kleine jongen naar zee moest! Als herkenningspunt voor het geval hij overboord sloeg, misschien verdrinken kon.  Dan konden ze altijd zien wie hij was.

”Nee, jongen dat gaat er nooit meer uit. Dat wilde ik wel, maar dat gaat niet meer,” vertrouwde hij me eens toe tijdens een van zijn verhalen over vroeger.

Ik dacht aan nog een paar handen met tatoeëringen. Het staat in Jesaja: de handen van God. “Ik heb je naam in Mijn beide handpalmen gegrift.” Getatoeëerd.

En daar kun je niet uit. Daar wil je niet uit. Jouw naam gegrift in  Zijn hart! Daar is altijd de eerste plaats.

Daar zijn wij altijd winnaars.

En het vertroostende is: als God bezig is, ziet Hij jouw naam. Net zoals een Oosterse jongen, die de naam van zijn vrouw in zijn handen tatoeëerde. Die naam heb je altijd bij je.

Zo is God!

Altijd in Zijn gedachten.

Maar dat kent een geheim. Dat is niet zomaar. Dat heeft handenvol werk gekost. Door Jezus. Handen vol doorboord! Voor u en mij! Dat wil je toch niet kwijt?

“Ik voel me de gelukkigste mens op de wereld,” zei die Twentse supporter en keek dankbaar naar zijn tatoeage.

“Ik ben de aller gelukkigste mens op de wereld,” en ik dacht aan de tatoeage van God. “Ik heb je in Mijn beide handpalmen gegrift.”

Dat is toch om kampioen mee te worden?!

Om gelukkig te zijn?!

Vol dankbaarheid….

U ook?